Το Λονδίνο είναι μία τεράστια πόλη. Το δε δίκτυο μεταφορών της -όπως φαντάζεσαι- είναι και αυτό τεράστιο και μπορεί να σε πάει πρακτικώς όπου θες. Εδώ θα βρεις όλα τα απαραίτητα για να μπορέσεις να κινηθείς με το μετρό στο Λονδίνο καθώς επίσης πληροφορίες για εισιτήρια, κάρτες απεριορίστων κλπ.
Η εταιρεία υπεύθυνη για την ομαλή λειτουργία των μεταφορών στη Βρετανική πρωτεύουσα ονομάζεται TfL (Transport for London) και στο site της μπορείς να βρεις πληροφορίες για τα πάντα. Προσωπικά όποτε βρίσκομαι στο Λονδίνο προτιμώ τα μέσα μεταφοράς αντί ταξί και Uber. Δεν διαφωνώ οτι τα τελευταία θα σε πάνε επ’ ακριβώς στον προορισμό σου αλλά το κόστος χρήσης τους είναι τέτοιο που -σε συνδυασμό με ενδεχόμενη κίνηση στους δρόμους (αρκετά σύνηθες)- τα κάνει ασύμφορα. Οπότε επιλέγω και κινούμαι με μετρό και λεωφορεία.
Αν λοιπόν αποφασίσεις να κινηθείς με μετρό, το πρώτο πράγμα που θα χρειαστείς είναι ένας χάρτης. Το δίκτυο μετρό του Λονδίνου είναι θηριώδες και αν είσαι πρωτάρης και δεν το έχεις ξαναχρησιμοποιήσει θα μπλεχτείς. Χάρτες Λονδρέζικου μετρό θα βρεις εδώ. Θα σου πρότεινα επίσης ένα app για το κινητό σου. Τα περισσότερα που θα βρεις είναι δωρεάν και δουλεύουν offline (όταν δεν έχεις σήμα δηλαδή). Προσωπικά χρησιμοποιώ αυτό (υπάρχει και σε Android εκδοχή).
Από εκεί και πέρα, να ξέρεις πως στο μετρό του Λονδίνου υπάρχουν 14 διαφορετικές γραμμές. Στους χάρτες που θα βρεις, η κάθε γραμμή έχει το δικό της όνομα και χρώμα για να μπορεί ο καθένας να την αναγνωρίζει. Π.χ. η Picadilly Line είναι με το μπλε χρώμα, η Central με το κόκκινο, η Victoria με το γαλάζιο κ.ο.κ. Το δίκτυο σταθμών είναι χωρισμένο σε εννέα ζώνες. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στη ζώνη 1 και όσο απομακρύνεσαι και πας προς τα προάστια, τόσο αυξάνεται η αρίθμηση της (και φυσικά και το κόστος εισιτηρίου, για το οποίο θα διαβάσεις πιο κάτω).
Για να πας από ένα σταθμό σε έναν άλλο, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να χρειαστεί να αλλάξεις γραμμή. Μην ανησυχείς όμως γιατί είναι πανεύκολο καθώς όλοι οι σταθμοί με περισσότερες της μίας γραμμής έχουν σαφείς ενδείξεις για το πως να πας στη γραμμή και αποβάθρα που σε ενδιαφέρει. Λάβε υπ’ όψιν οτι στις περισσότερες των περιπτώσεων όταν θα φτάσεις στη γραμμή που σε ενδιαφέρει θα βρεις πρόσβαση και στις δύο αποβάθρες. Η κάθε γραμμή εξυπηρετεί δύο κατευθύνσεις και άρα έχει δύο αποβάθρες. Έξω από κάθε αποβάθρα θα βρεις χάρτη ο οποίος θα σου δείξει αν ο προορισμός σου είναι από εκείνη τη μεριά ή…από απέναντι.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι συρμοί περνάνε κάθε 3-4 λεπτά. Σαββατοκύριακα, αργίες και αργά το βράδυ αυτό μπορεί να γίνει κάθε 5-6′. Τα δρομολόγια ξεκινάνε νωρίς το πρωί (υπολόγισε γύρω στις 5-5.15 για το πρώτο) και σταματάνε γύρω στα μεσάνυχτα. Τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου ωστόσο, οι γραμμές Victoria, Jubilee, Central, Northern και Picadilly (οι τρεις τελευταίες όχι σε όλο τους το μήκος) εκτελούν κανονικά δρομολόγια εξυπηρετώντας τις ανάγκες της πόλης για νυχτερινή μετακίνηση. Τα δρομολόγια του Night Tube εκτελούνται όλο το βράδυ με συχνότητα (αναλόγως γραμμής) από 5-10′. Αναλυτικές πληροφορίες θα βρεις εδώ.
Το μετρό φτάνει μέχρι το αεροδρόμιο Heathrow! Ναι, μπορείς να πας ως το αεροδρόμιο με το μετρό και συγκεκριμένα με την Picadilly Line (μπλε χρώμα). Υπάρχουν δύο διαφορετικά δρομολόγια. Ένα που πάει προς Heathrow terminals 1,2,3 & 5 και ένα που πάει προς Heathrow terminals 4 & 1,2,3. Τα δρομολόγια εναλλάσονται κάθε 2-3′ κατά τη διάρκεια της ημέρας και κάθε 4-5′ τα απογεύματα. Υπολόγισε πως από το κέντρο του Λονδίνου ως το Terminal 2 (από εκεί φεύγει η Aegean) χρειάζεσαι περίπου 55′.
Σχεδόν σε όλους τους σταθμούς θα ακούσεις ανακοινώσεις του στυλ “Please mind the gap between the train and the platform”. Δεν τις βγάζουν τυχαία και μην τις αγνοήσεις για να μην έχεις δυσάρεστες συνέπειες (πχ πτώση στην αποβάθρα).
Αν -φτάνοντας στην αποβάθρα σου- δεις το τρένο σου να φεύγει και δεν έχεις όρεξη ή δύναμη να τρέξεις να το προλάβεις, μην ανησυχείς. Το πιθανότερο είναι πως σε περίπου 2-3′ θα περάσει το επόμενο!
Το οτι είσαι στη σωστή αποβάθρα είναι σημαντικό για να πας στον προορισμό σου αλλά όχι το μόνο απαραίτητο. Αν πας κάπου μακρυά (εκτός ζωνών 1-2) βεβαιώσου τόσο στον ηλεκτρονικό πίνακα της αποβάθρας όσο και στην πρόσοψη του μετρό οτι αυτό πάει τουλάχιστον μέχρι εκεί που θες να πας, προκειμένου να αποφύγεις αλλαγές τρένων και αναμονές αλλού.
Για να ανέβεις από την αποβάθρα στο επίπεδο του δρόμου, στις περισσότερες των περιπτώσεων θα χρησιμοποιήσεις κυλιόμενες σκάλες. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι σταθμοί που λόγω κατασκευής τους έχουν μεγάλα ασανσέρ ενώ παράλληλα προσφέρουν -για τους γενναίους- και τη δυνατότα να ανέβεις από κανονική σκάλα!
Πάμε και στο κομμάτι του κόστους. Πόσο κοστίζει για να χρησιμοποιήσεις το μετρό; Υπάρχουν εναλλακτικές αντί πληρωμής με μετρητά; Όπως είπαμε και πιο πάνω, το μετρό του Λονδίνου είναι χωρισμένο σε εννέα ζώνες. Όλο το κέντρο της πόλης και οι βασικές τουριστικές ατραξιόν και αξιοθέατα βρίσκονται στη ζώνη 1 (άντε και λίγο στη 2). Αν θες να χρησιμοποιήσεις λοιπόν το μετρό εντός ζώνης 1 και έως και 3 για μία διαδρομή (ασχέτως αν χρειαστεί να αλλάξεις γραμμή ή όχι) το κόστος είναι 4.9 λίρες. Όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι, τόσο αυξάνεται το κόστος. Για παράδειγμα, το κόστος -πάντα πληρώνοντας μετρητά- εισιτηρίου από το κέντρο για το Heathrow είναι 6 λίρες!
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κάρτες απεριορίστων διαδρομών (travel cards) που ισχύουν για μία ή περισσότερες μέρες και προσφέρονται σε λογική anytime ή off-peak (για χρήση μετά τις 9.30 τις καθημερινές). Το κόστος τους εξαρτάται από τις ζώνες που θες να καλύπτει. Το ελάχιστο που μπορεί να καλύπτει μία ημερήσια κάρτα είναι οι ζώνες 1-4 και το κόστος ανέρχεται σε 12.7 λίρες. Αν αγοράσεις μία τέτοια κάρτα μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις και σε όλα τα λεωφορεία καθώς και στο Night Tube. Οπότε μάλλον συμφέρει σε σχέση με το απλό εισιτήριο.
Η πιο ενδιαφέρουσα και συμφέρουσα ωστόσο μέθοδος πληρωμής στο μετρό (αλλά και σε όλα τα ΜΜΜ τη πόλης) είναι είτε μία contactless κάρτα είτε η κάρτα Oyster. Για τη μεν πρώτη περίπτωση, το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσεις η κάρτα να έχει λεφτά. Η περίπτωση Oyster είναι η δική μου αγαπημένη λύση για να κυκλοφορώ. Πως δουλεύει; Πολύ απλά, την αποκτάς δωρεάν από ένα οποιοδήποτε μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων (προσοχή ΜΟΝΟ σε σταθμό μετρό αλλά ΟΧΙ σε λεωφορεία) και τη “φορτίζεις” με λεφτά ή ημερήσια ή εβδομαδιαία κάρτα απεριορίστων. Αν μείνεις για λίγες μέρες στο Λονδίνο (πχ 3-4) η ημερήσια είναι ακριβή (4*12.7) ενώ η εβδομαδιαία το ίδιο (34.1). Τι κάνεις; Βάζεις στην κάρτα σου Oyster ένα ποσό Χ και αρχίζεις να κυκλοφορείς σε λογική Pay As You Go (PAYG). H Oyster έχει ένα ημερήσιο cap (ταβάνι) πέραν του οποίου δεν θα πληρώσεις, όσο και αν χρησιμοποιήσεις τα ΜΜΜ (μετρό ή λεωφορεία). Αν κινείσαι κυρίως στις ζώνες 1 & 2 το cap αυτό είναι 6.8 λίρες, πράγμα που σημαίνει πως θα πληρώσεις σε μία μέρα το πολύ αυτό το ποσό, όσα δρομολόγια και αν κάνεις! Όπως βλέπεις, η μέθοδος αυτή (PAYG) είναι ιδιαίτερα συμφέρουσα για παραμονή μικρότερη της μίας εβδομάδας. Αν η παραμονή σου ωστόσο είναι μία εβδομάδα ή παραπάνω (και αναλόγως του πόσες μετακινήσεις θα κάνεις σε ημερήσια βάση), τότε ίσως αξίζει η εβδομαδιαία κάρτα. Λάβε επίσης υπ’ όψιν πως αν θες να πληρώσεις με contactless κάρτα, και εκεί ισχύει το ημερήσιο cap ΑΡΚΕΙ όλες σου οι συναλλαγές να έχουν γίνει με την ίδια κάρτα (μην πεις οτι δεν στο είπα)!!! Τέλος, αν έχεις βάλει χρήματα στην Oyster και στο τέλος του ταξιδιού σου περισέψουν, αν πας σε μηχάνημα στο μετρό, τα παίρνεις πίσω. Αναλυτικές πληροφορίες για την Oyster θα βρεις εδώ. Πληροφορίες για το που και πως μπορείς να αγοράσεις κάρτα Oyster ή εισιτήρια θα βρεις εδώ.
Τέλος, μερικές χρήσιμες πληροφορίες και εργαλεία γύρω από το μετρό.
Ευρετήριο δρομολογίων